सृजना र सम्प्रेषण

    मेरा बुबाले मलाई पिटी पिटी पढाउन थाल्दा भन्नु हुन्थ्यो उहाँले लेखपढ गर्न रुखको ठुटोमा लेखेर सिक्नु भएको हो । वास्तवमा त्यतिबेला बच्चा बच्चीहरूलाई लेख  पढ गर्न कुनै स्कुल खुलेकै थिएन ।  कुनै स्कुल बनेकै थिएन । त्यसैले बुबाले स्कुली शिक्षा प्राप्त गर्न सक्ने कुरो भएन । तर जब म केटाकेटी थिएँ गल्कोटमा दुईवटा मिडिल स्कुल खुलेका थिए । हरिचौर ( पुरानो नाम दरम ) मा गल्कोटे राजा रानीको नाममा भरत चैतन्य मिडिल स्कुल । हटिया बजारमा गौमुखी मिडिल स्कुल । अहिले यी दुबै स्कुल अस्तित्वमा छैनन् । यिनको नाम निशान समेत मेटिएको छ ।  गोठ जाँदा रुखको ठुटामा लेखपढ गर्न सिक्नु भएको बुवा रविलाल साहनीले मलाई निकै धेरै पढाउने इच्छा राख्नु हुन्थ्यो र त्यसको लागि निकै प्रयास गर्नु पनि भएको थियो । उहाँ हाम्रो आँगाखेत स्थित दोकानको लागि माल समान लिन बटौली जाँदा  डोकामा ठूलो वर्णमाला बोकाएर ल्याउनु हुन्थ्यो र मलाई त्यही ठूलो वर्णमालाबाट कख बारखरी आदि बढाउन शुरु गर्नु भएको थियो । उहाँ मलाई पिटी पिटी पढाउन खोज्नुहुन्थ्यो । बुवाले आजभोलि जस्तो रुसोको जस्तो प्रेमले पढाउने अवधारणाले दिग्द्रशित भएर वा  पेस्टालोजी, डाल्ट

  म देख्दछु एउटा गोठालोले हर हमेशा हँसिया खुर्पेटो भिरेर हिंड्दछ । एउटा हलीले हमेशा हलो जुआ बोकेर हिंड्छ । एउटा किसानले हमेशा एउटा कुटो कोदालो लिएर हिंड्छ । एउटा मजदुरले हमेशा एउटा हथौडा लिएर हिंड्दछ । एउटा भरियाले हमेशा एउटा नाम्लो लिएर हिंड्दछ । एउटा शिकारीले हमेशा एउटा बन्दुक बोकेर हिंड्दछ । एउटा सिपाहीले हमेशा एउटा खुकुरी भिरेर हिड्दछ । एउटा दमाईले हमेशा एउटा सुजेरो लिएर हिंड्दछ । एउटा काठकर्मीले हमेशा आरी , थेवे तथा रंजा बोकेर हिंड्दछ । एउटा इेलेक्ट्रेशियनले हमेशा एउटा टेस्टर लिएर हिंड्छ । एउटा शिक्षकले हमेशा चक डस्टर लिएर हिंड्दछ । एउटा पुरोहितले हमेशा पोस्तकको कुटिरो बोकेर हिंड्दछ । एउटा ज्योतिषले हमेशा एउटा पात्रो बोकेर हिंड्दछ । एउटा भिक्षुले हमेशा एउटा माला बोकेर हिड्दछ ।  एउटा विद्यार्थीले हमेशा स्कुल व्याग बोकेर हिंड्दछ । एउटा भिखारीले हमेशा एउटा झोली बोकेर हिंड्दछ । एउटा पार्टीको कार्यकर्ताले हमेशा एउटा पम्पलेट बोकेर हिंड्दछ । एउटा व्यापारीले हमेशा एउटा क्याटलग बोकेर हिंड्दछ । एउटा जलेरीले हमेशा एउटा जाल बोकेर हिंड्दछ । एउटा खेलाडीले हमेशा बल बोकेर हिंड्दछ । एउटा म्युजिसिय

    कवि कहाँ भेटिन्छ  जहाँ तहाँ खोज तलाश गरेर  कवि कहाँ भेटिन्छ  सूचना पाटीमा हराएको सूचना टाँसेर  कवि कहाँ भेटिन्छ  सामाजिक संजालमा हराएको सूचना प्रकाशित गरेर कवि कहाँ भेटिन्छ कुनै गलीमा खोज तलाश गरेर कवि कहाँ भेटिन्छ कुनै गाउँ शहरमा चाहरेर  कवि कहाँ भेटिन्छ कुनै वन जंगलको परिक्रमा  गरेर     कवि त कहिले कविता खोज्न कल्पनाको आकाशमा पखेटा हालेर उडिरहेको पनि हुन सक्दछ कवि त कहिले कविताको खोजिमा विचारको सागरमा डुबुल्की लगाइरहेको पनि हुन सक्दछ  कवि त कतै कविताको वर प्राप्तिको लागि घरघोर तपस्यामा लीन भएको पनि हुन सक्दछ  कवि  त कुनै कुनामा बसेर कविता कोरली रहेको  पनि हुन सक्दछ कवि त कतै कविताको सृजनाको प्रसव पीडामा छटपटाइरहेको पनि हुन सक्दछ  कवि त कतै सभा गोष्ठीमा कविता वाचन  गरिरहेको पनि हुन सक्दछ कविको अर्कै संसार हुन पनि सक्दछ   कवि त कविताको संसारमा हराइरहेको पनि हुन सक्दछ वास्तवमा कविलाई खोज्नु नै छ भने  कविको कवितामा नै खोज्नु पर्दछ  कवि त कविको कवितामा नै भेटिन सक्दछ  कविसित त कविको कवितामा नै साक्षात्कार हुन सक्दछ । १९—६—२०८१ ५—१०—२०२४