Skip to main content

कुर्सी


बल्ल मेरो तेस्रो नेत्र खुल्यो
बल्ल मेरो आङमा घाम ःलाग्यो
बल्ल मेरो ध्यानले बोधिसत्व प्राप्त गर्यो
हाम्रो खास दुश्मन त कुर्सी पो रहेछ
हामीले पुज्ने गरेको कुसीै
हामीले सलाम ठोक्ने गरेको कुर्सीं
हामीले रगत बगाएर स्थापना गरेको कुर्सी
होला हुन त हाम्रो दुश्मन
बाहिर बाहिरबाट कुर्सीलाई चलाउनेवाला पनि
बाहिर बाहिरबाट कुर्सीलाई हल्लाउनेबाला पनि
बाहिर बाहिरबाट कुर्सीलाई ढलाउनेबाला पनि
बाहिर बाहिरबाट कुर्सीमा आसीन गराउनेबाला पनि
फेरि पनि हाम्रो खास दुश्मन त कुर्सी नै रहेछ
कुर्सी
जसले मुलुकका एक पछि अर्का नदी बेच्यो
खोला बेच्यो
नाला बेच्यो
कुर्सी
जसले मुलुकको जल जंगल जडीबुटी र जमीन बेच्यो
कुर्सी 
जसले मुलुकको स्वाधीनता बेच्यो
मुलुकको स्वतन्त्रता बेच्यो
मुलुुुुुुुुकको सार्वभौमिकता बेच्यो
मुलुकको अस्मिता बेच्यो
कुर्सी
जसले मुलुकको बिगत  बेच्यो
मुलुकको बर्तमान बेच्यो
मुलुकको भविष्य बेच्यो
कुर्सी 
जसले मुलुकको गौरवमय इतिहास बेच्यो
संस्कृति बेच्यो
पहिचान बेच्यो
कुर्सी
जसले नागरिक बेच्यो
नागरिकता बेच्यो
कुर्सी
जसले कुर्सी राख्ने जमीन पनि बेच्यो
जसले मुलुकलाई कंंगाल बनायो
जसले मुलुकलाई कंकाल बनायो
शायद गुरुलेभन्दा चेलाले कुरा छिटो बुझ्दा रहेछन्
हिजोे क्याम्पसको कुर्सी माथि कोठाबाट तल फालेर
पेट्रोल खनाइ आगो लगाएर जलाएका थिए
बर परबाट हामीले तमाशे भएर हेरेका थियौं
भनेका थियौंं
के गरेका होलान् चेलाहरूले यस्तो
कुर्सीको अर्को नाम सिंहासन पनि हो रहेछ
हिजो सडकले  एउटा सिंहासन ढलाएको थियो
आखिर सडक तात्यो भने इन्द्रको सिंहासन पनि ढल्दोरहेछ
सडक तात्यो पनि कुर्सी पनि त ढल्न सक्दछ
यो कुरा कहिले होला कुर्सीले बुझ्ने
सडक तात्यो भने क्याम्पसको कुर्सी जस्तै
सिंहदरबारको कुर्सी पनि त जल्न सक्दछ
यति सानो कुरा पनि किन होला
कुसींले बुझ्न नसकेको
बुझ्न नखोजेको
शायद यही भएर भूपिले भने होलान्
घुम्ने मेजमाथि अन्धो मान्छे 
बल्ल मेरो तेस्रो नेत्र खुल्यो
बल्ल मेरो आङमा घाम ःलाग्यो
बल्ल मेरो ध्यानले बोधिसत्व प्राप्त गर्यो
हाम्रो खास दुश्मन त कुर्सी पो रहेछ
हामीले पुज्ने गरेको कुसीै
हामीले सलाम ठोक्ने गरेको कुर्सीं
हामीले रगत बगाएर स्थापना गरेको कुर्सी ।
३१–१२–२०१९
१५–९–२०७६

























































































































े





Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

लालबीन क्षेत्रीको सम्झनामा

  हालै नागालैण्डको डिमापुरमा लालबीन क्षेत्रीको असामयिक मृत्यु भएको खबर पाएँ  । दुखित भएँ ।  उहाँको मृत्युको खबरले मलाई  सर्वप्रथम शिलाङ पुरायो । हाम्रो भेट र चिनाजानी शिलाङमा भएको थियो । अझ कुरा खु्लाएर भन्नु पर्दा हाम्रो प्रथमभेट गल्फलिंकमा भएको थियो । एशिया कै नामूद गल्फ फिल्ड गल्फ लिंकमा भएको थियो । त्यहाँ हामी पिकनिकमा उपस्थित थियौं । कुनि कताबाट mाालबीन क्षेत्री त्यहाँ झुल्किए । उनका साथमा अन्य कुनै व्यक्ति पनि हुनु पर्दछ । तर म स्मरण गर्न सकिरहेको छैन । जे होस्, लालबीन बडो रमाइलो व्यक्ति रहेछन् । नाच गान जानेका व्यक्ति रहेछन् । उनी त्यस पिकनिकमा नाचे गाए ।  शायद त्यही नाचगानले गर्दा नै उनी मेरो नजरमा परे । मेरो सम्झनामा रहे ।  हाम्रो त्यो भेटले पछि राजनीतिक सम्बन्ध समेत स्थापित  गर्यो । उनी बाम राजनीतिमा सम्पर्कित भए । पुष्पलालको नेतृत्वको कम्युनिष्ट पार्टीका नजिक भए । उनी डिमापुरमा सामाजिक साहित्यिक र सांस्कृतिक कार्यमा पनि क्रियाशील रहे ।  लालबीन क्षेत्रीको पुख्र्यौली घर स्याञ्जा हो ।  तर उनी स्या)ञ्जा पुगेको मलाई त्यति सम्झना छैन ।  पछि लालबीन क्षेत्रीको विबाह त्यतिबेला गुवाहा
Post a Comment
Read more

त्यो फेरि फर्केला कथातिर फेरि फर्किंदा

     ।  मैले गल्कोटमा विद्यार्थी कालमा त्यो फोरि फर्केला कथा अध्ययन गरेका थिएँ । मलाई त्यस कथाले निकै नै प्रभावित पारेको थियो । मेरो बाल्यकालमा नै  लोककथाप्रति निकै धेरै रुचि भए पनि आधुुनिक कथाका सम्बन्धमा मेरो कुनै खासै ज्ञान थिएन । त्यतिबेला म शायद भवानी भिक्षुको नामसित परिचित भएको थिएँ थिएन त्यो पनि मलाई थाहा छैन । तर पनि उनको त्यो फरि फर्केला कथाले मलाई निकै प्रभावित पारेको थियो । हो, मलाई त्यो फेरि फर्केला कथाले त्यसरी नै प्रभावित पारेको थियो जसरी मलाई मैले आसाममा हाई स्कूलमा अध्ययन गर्दा अंग्रेजी पाठ्य  पुस्तकका दुई कथा लिउ टल्सट्वायको  हाउ मच लैण्ड डज ए म्यान निड र अमेरिकी कथाकार वाशिंगटन आरभिङको  रिप भ्यान विंकल तथा हिन्दी पाठ्य पुस्तक गद्य माधुरीेको  चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले लेखेको कथा उसने कहा थाले प्रभावित पारेका थिए । भनिन्छ चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले जम्मा दुईबाट कथा लेखेका थिए । अर्को कथा पढ्ने मौका त मैले पाइनं । खोजेर  पढिन पनि । तर मलाई उसने कहा था कथा एउटा जीवन्त कथा जस्तो लागेको थियो । मलाई कता कता उसने कहाँ था र त्यो फेरि फर्केला उस्तै उस्तै कथा लाग्दछन् ।  फरक यत्ति हो
Post a Comment
Read more

सुमिनाको वागी स्त्रीको आत्मकताको एक अध्ययन

  सुमिनाको बागी स्त्रीको आत्मकथा नाममा उनको २०८० सालको पहिलो कविता संकलन प्रकाशित भएको छ । शायद यो बर्षको महिला हस्ताक्षरको यो एउटा सबभन्दा बडी चर्चित तथा महत्वपूर्ण साहित्यिक कृति हो । यो कुनै एक व्यक्तिको आत्मकथाको पुस्तक जस्तो सुनिन्छ । कसैको निजी आत्मकथा जस्तो लाग्दछ । तर कुरो यसो होइन । यो कविता संकलन हो । कविले मुख्यत महिलाहरूका समस्या र वेदनालाई आफ्ना कवितामा वाणी दिएको हुनाले यसलाई आत्मकथा पनि  भन्न सकिन्छ । तर यो आत्मकथा कुनै एक खास महिलाको जीवनमा आधारित नभएर आम महिलाको जीवनसित सम्बन्धित छ पनि भन्न सकिन्छ । यस कविता संकलनका कविताले कुनै एक खास महिलाको आवाजलाई बुलन्द गरेको देखिए पनि यसले आम महिलाको जीवनलाई प्रतिनिधित्व गरेको देखिन्छ । यस कविता सकलनले महिला कुनै न कुनै रूपमा पुरुषद्वारा पीडित भएको कुरालाई प्रतिबिम्बित गर्दछ । यस कविता संकलनमा मुख्यत पूँजीवादी समाजमा हुर्के बढेका महिलाहरूको चित्रण गरेको छ । उनीहरूको व्यथा कथालाई वाणी दिएको छ  ।  महिला सदा सर्वदा पुरुषद्वारा शोषित पीडित रहे भएको कुरा भने साँचो होइन । यस समाजलाई माक्र्सले मुख्यत ६ युगमा विभाजित गरेका छन् ।  आदिम सा
Post a Comment
Read more