Skip to main content

संसद पुराण


बखान गरिन्छ

बेलायत संसदीय लोकतन्त्रको जननी हो 

बखान गरिन्छ 

बेलायतको संसदले महिलालाई पुरष बनाउन सक्दैन 

पुरुषलाई महिला बनाउन सक्दैन 

अरु जे पनि गर्न सक्दछ 

भन्न  त संसद अरु केही होइन 

गफ गर्ने थलो हो पनि भनिन्छ

बेलायती लेखक एम फोस्टरले भनका छन्े 

समाजवादको तुलनामा उनलाई 

संसदीय लोकतन्त्र किन मन पर्दछ भने 

संसदीय लोकतन्त्रमा बोल्न पाइन्छ 

संसदीय लोकतन्त्रमा मनका कुरा खोल्न पाइन्छ 

लेनिनले भने 

संसद सुंगुरहरूकै खोर भए पनि 

कम्यृुनिष्टहरू त्यहाँ जान सक्दछन्

संसदमा गएर संसदको धज्जी उडाउन सक्दछन्  

संसदमा गएर संसदको भण्डाफोर गर्न सक्दछन्

संसदमा गएर संसदको जग नै हल्लाउन सक्दछन्

भत्काउन सक्दछन् 

क्षत विक्षत पार्न सक्दछन् 

ध्वस्त पार्न सक्दछन् 

माओले.भने 

संसद भनेको खसीको टाउको देखाएर कुकुरको मासु बेच्ने ठाउँ हो

तर आज कति लेनिन र माओका  असली चेला हौं भन्नेहरूले

हाम्रै मुलुकका कति कमरेडहरूले  

संसद भनको सुखी र समृद्ध देश बनाउने कारखाना हो भनेका छन्

संसद भनेको समाजवादमा पुग्ने मूल बाटो हो भनेका छन् 

हिजो नयाँ जनवादका कुरा गर्ने कति कमरेडहरूले 

हिजो माक्र्सवाद लेनिवाद माओवाद जिन्दावाद भन्ने कति कमरेडहरूले

हाहाहाकी संसदीय बाटो नै रोजका छन्

खुल्लमखुला संसदीय अभ्यासमा नै हामफालेका छन्  

संसद कै सती जाने घोषणापत्र जारी गरेका छन्  

तर पनि यो मुलुकमा 

संसद सधै अफाप सिद्ध हुँदै आएको छ 

हिजो एउटा राजाले बल्ल बल्ल जग बसालेको संसदलाई 

शिशु संसदलाई 

हावा पानी माटो नसुहाउँदो भन्दै मिचमाच गरेर फालिदिएका थिए  

तीस बर्षको कठोर  कठिन तपस्या पछि 

जन्मेको थियो बहुदलीय संसद

त्यसलाई संविधानको धारामा टेकर 

अर्का दक्षिणपन्थी राजाले अकालमा नै घाँटी निमोठर फालिदिएका थिए 

तैपनि  औषधि उपचार गरेर पुन खडा गरिएको संसदलाई पनि 

बल्ल बल्ल उठेर धूलो टक्टकाउन नपाउँदै

फेरि अर्का वामपन्थी राजाले पछाडिबाट छुरी हानेर ढलाइदिएका  थिए              

संजीवनी बुटी खुवाएर बल्ल बल्ल ब्युँताएको संसदलाई 

राम्ररी सास फर्न नपाउँदै 

ताते ताते सर्न नपाउँदै   

बामे सर्न नपाउँदै

फेरि झन् अर्का दक्षिणपन्थी राजाले जिउँदै ढलाएर आर्यघाटमा पृुराउन खोजेका थिए

सार्वभौम शक्ति सम्पन्न संसद 

पृुरुषलाई महिला र महिलालाई पुरुष बनाउन नसके पनि 

अरु जो पनि गर्न सक्ने संसद

जसले जता पल्टायो उतै पल्टिने भएको छ

जसले जता ढलायो उतै ढल्ने भएको छ   

जुन राजालाई जतिबेला सनक चल्छ उतिबेला 

पहिरिने खालि मुकुण्डो. भएको छ 

जुन राजालाई जतिबेला सनक चल्दछ उतिबेला

झ्याली खेल खेल्ने भकुण्डो भएको छ  

परस्परमा कुस्ती खेल्ने अखाडा भएको छ

मल्ल युद्धको खुला मैदान भएको छ

रणनैतिक दाउपेचको ठूलो क्रिडास्थल भएको छ

मुक्कामुक्की गर्ने रिंग भएको छ 

आखिर के भएको छैन र अभागी संसद 

माइक र कुर्सी फालाफाल गर्ने नाट्यशाला भएको छ

जल जमीन जडीबुटी जंगल बेच्ने खुला बजार भएको छ 

कल कारखाना उद्योग धन्दा तहस नहस पार्ने भष्मासुर भएको छ 

स्वतन्त्रता स्वाधीनता तथा सार्वभौम सत्ताको सौदावाजी गर्ने प्लेटफार्म भएको छ 

भ्र्रष्टचारी दुराचारी दलाल कमीसन खोर तस्कर  तथा गद्दारहरूको सुरक्षित आश्रय स्थल भएको छ 

हालै एउटा कमरेडको सनकको शिकार भएको संसद यही संसद हो 

हालै अर्का कमरेडले अदालत अथवा सकडबाट ब्युँताउन खोजेको संसद पनि यही संसद हो 

भन्न सकिन्न कसैको सनकले ढाल्न नसक्ने प्रतिवद्धता जनाउँदै लेखिएको भनिएकोृ  आजको संविधानले 

बाचा कबृुल गरेको संविधानले

संधीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र नेपालको संविधानले

कमामा पुगेको संसदलाई पुरनजीवन दिन सक्छ कि सक्दैन

जय संसद 

जय संसदवाद ।

८–११–२०७७


 

 



 




Comments

Popular posts from this blog

लालबीन क्षेत्रीको सम्झनामा

  हालै नागालैण्डको डिमापुरमा लालबीन क्षेत्रीको असामयिक मृत्यु भएको खबर पाएँ  । दुखित भएँ ।  उहाँको मृत्युको खबरले मलाई  सर्वप्रथम शिलाङ पुरायो । हाम्रो भेट र चिनाजानी शिलाङमा भएको थियो । अझ कुरा खु्लाएर भन्नु पर्दा हाम्रो प्रथमभेट गल्फलिंकमा भएको थियो । एशिया कै नामूद गल्फ फिल्ड गल्फ लिंकमा भएको थियो । त्यहाँ हामी पिकनिकमा उपस्थित थियौं । कुनि कताबाट mाालबीन क्षेत्री त्यहाँ झुल्किए । उनका साथमा अन्य कुनै व्यक्ति पनि हुनु पर्दछ । तर म स्मरण गर्न सकिरहेको छैन । जे होस्, लालबीन बडो रमाइलो व्यक्ति रहेछन् । नाच गान जानेका व्यक्ति रहेछन् । उनी त्यस पिकनिकमा नाचे गाए ।  शायद त्यही नाचगानले गर्दा नै उनी मेरो नजरमा परे । मेरो सम्झनामा रहे ।  हाम्रो त्यो भेटले पछि राजनीतिक सम्बन्ध समेत स्थापित  गर्यो । उनी बाम राजनीतिमा सम्पर्कित भए । पुष्पलालको नेतृत्वको कम्युनिष्ट पार्टीका नजिक भए । उनी डिमापुरमा सामाजिक साहित्यिक र सांस्कृतिक कार्यमा पनि क्रियाशील रहे ।  लालबीन क्षेत्रीको पुख्र्यौली घर स्याञ्जा हो ।  तर उनी स्या)ञ्जा पुगेको मलाई त्यति सम्झना छैन ।  पछि लालबीन क्षेत्रीको विबाह त्यतिबेला गुवाहा

त्यो फेरि फर्केला कथातिर फेरि फर्किंदा

     ।  मैले गल्कोटमा विद्यार्थी कालमा त्यो फोरि फर्केला कथा अध्ययन गरेका थिएँ । मलाई त्यस कथाले निकै नै प्रभावित पारेको थियो । मेरो बाल्यकालमा नै  लोककथाप्रति निकै धेरै रुचि भए पनि आधुुनिक कथाका सम्बन्धमा मेरो कुनै खासै ज्ञान थिएन । त्यतिबेला म शायद भवानी भिक्षुको नामसित परिचित भएको थिएँ थिएन त्यो पनि मलाई थाहा छैन । तर पनि उनको त्यो फरि फर्केला कथाले मलाई निकै प्रभावित पारेको थियो । हो, मलाई त्यो फेरि फर्केला कथाले त्यसरी नै प्रभावित पारेको थियो जसरी मलाई मैले आसाममा हाई स्कूलमा अध्ययन गर्दा अंग्रेजी पाठ्य  पुस्तकका दुई कथा लिउ टल्सट्वायको  हाउ मच लैण्ड डज ए म्यान निड र अमेरिकी कथाकार वाशिंगटन आरभिङको  रिप भ्यान विंकल तथा हिन्दी पाठ्य पुस्तक गद्य माधुरीेको  चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले लेखेको कथा उसने कहा थाले प्रभावित पारेका थिए । भनिन्छ चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले जम्मा दुईबाट कथा लेखेका थिए । अर्को कथा पढ्ने मौका त मैले पाइनं । खोजेर  पढिन पनि । तर मलाई उसने कहा था कथा एउटा जीवन्त कथा जस्तो लागेको थियो । मलाई कता कता उसने कहाँ था र त्यो फेरि फर्केला उस्तै उस्तै कथा लाग्दछन् ।  फरक यत्ति हो

सुमिनाको वागी स्त्रीको आत्मकताको एक अध्ययन

  सुमिनाको बागी स्त्रीको आत्मकथा नाममा उनको २०८० सालको पहिलो कविता संकलन प्रकाशित भएको छ । शायद यो बर्षको महिला हस्ताक्षरको यो एउटा सबभन्दा बडी चर्चित तथा महत्वपूर्ण साहित्यिक कृति हो । यो कुनै एक व्यक्तिको आत्मकथाको पुस्तक जस्तो सुनिन्छ । कसैको निजी आत्मकथा जस्तो लाग्दछ । तर कुरो यसो होइन । यो कविता संकलन हो । कविले मुख्यत महिलाहरूका समस्या र वेदनालाई आफ्ना कवितामा वाणी दिएको हुनाले यसलाई आत्मकथा पनि  भन्न सकिन्छ । तर यो आत्मकथा कुनै एक खास महिलाको जीवनमा आधारित नभएर आम महिलाको जीवनसित सम्बन्धित छ पनि भन्न सकिन्छ । यस कविता संकलनका कविताले कुनै एक खास महिलाको आवाजलाई बुलन्द गरेको देखिए पनि यसले आम महिलाको जीवनलाई प्रतिनिधित्व गरेको देखिन्छ । यस कविता सकलनले महिला कुनै न कुनै रूपमा पुरुषद्वारा पीडित भएको कुरालाई प्रतिबिम्बित गर्दछ । यस कविता संकलनमा मुख्यत पूँजीवादी समाजमा हुर्के बढेका महिलाहरूको चित्रण गरेको छ । उनीहरूको व्यथा कथालाई वाणी दिएको छ  ।  महिला सदा सर्वदा पुरुषद्वारा शोषित पीडित रहे भएको कुरा भने साँचो होइन । यस समाजलाई माक्र्सले मुख्यत ६ युगमा विभाजित गरेका छन् ।  आदिम सा