Skip to main content

बालन शाहको शक्तिको स्रोत



 

 

यतिबेला नेपालको राजनीतिको चर्चाको शिखरमा छन् काठमाण्डौका मेयर बालन शाह । उनी पहिले पनि चर्चित व्यक्ति हुन् । ठूला ठूला पार्टीका उम्मेदबारलाई पछारेर काठमाण्डौ महानगरपालिकाको मेयरमा विजयी बने पछि बालेन शाहको चौतर्फी चर्चा हुनु स्वभाविक हो । उनी यतिबेला नेपाली राजनीतिका  बहुचर्चाका विषय बनेका छन् । व्यक्ति बनेका छन् । केन्द्र बनेका छन् । बास्तवमा ठूला ठूला पार्टीका उम्मेदवारलाई पछारेर मेयर पदमा विजयी हुनु चानचुने कुरा होइन पनि । थिएन पनि । बालेन शाहमा अद्भुत क्षमता भएर नै उनी विजयी भएका हुन् ।  हुन त कुनै पनि व्यक्ति बिजयी  एक  दुई कारणले मात्र बन्दैन । यसका अनेक कारणमध्ये एउटा कारण पार्टीप्रतिको जन आक्रोश पनि हुन सक्दछ । कारण जे भए पनि बालेन शाह यतिबला काठमाण्डौ महानगरपालिकाको मेयर पदमा शानदार रुपमा विजयी बनेका छन् । सत्य कुरा यही हो । 

विहानीले दिनको संकेत गर्दछ भने जस्तै उनले सर्वप्रथम बैठकलाई पारदर्शी बनाउने र काठमाण्डौको फोहोर व्यवस्थापनको समस्यालाई हल गर्ने दिशातिर पाइला चालेका छन् । यिनको काम गर्ने शैली पनि राम्रो र प्रभावकारी नै देखिन्छ । आकर्षक नै देखिन्छ । स्टक्चरल इंजिनियरिंङमा मास्टर गरेका बालेन शाह शहरको विकास बारे अनभिज्ञ छन् भन्न सकिन्न । उनको विकासको कुनै विजन  छैन भन्न सकिन्न । उनीसित विकासको योजना तथा नीति छैन पनि भन्न सकिन्न ।  तर पनि हुन त उनी फगत एउटा व्यक्ति ।  जसको कुनै जन आधार छैन । जनताले त उनलाई जिताएर पठाइदिए ।  त्योभन्दा बढी जनताले उनको सहयोग गर्नं सक्ने कुरा हुँदैन भन्दा पनि हुन्छ एक अर्थमा । त्यसैले उनले कसरी  आफ्नो योजना वा परिकल्पना लागू गर्न सक्लान् भन्ने प्रश्न उठ्नु गलत कुरा होइन । दलका उम्मेदबार विजयी भएमा पुरै दल आफ्ना प्रतिनिधिको पक्षमा काम गरिरहेको हुन्छ । यस्ता पदाधिकारीका पछि सिंगो पार्टी लागेको हुन्छ ।  फेरि कर्मचारीमा पनि पार्टीकै पकड हुन्छ । बालेन शाहलाई यो सुविधा उपलब्ध हुन संभव छैन । यसैले लोकप्रिय अत्यधिक मतबाट मेयर पदमा विजयी बनेका बालेन शाहलाई काम गर्न सजिलो छैन । उनका अगाडि चुनौती नै चुनौतीका पहाड खडा छन् । उनले यिनी चुनौतीको सामना गर्दै अघि बढ्नु पर्ने हुन्छ । 

हिन्दीमा एउटा उखान छ जसका कोही नहीं होता उसका खुदा होता है । बालेन शाहका पछि उनको पार्टी छैन । उनका पछाडि झोले कायंकर्ता छैनन् । उनका आफ्ना कर्मचारी छैनन् । छन् त  केवल उनलाई भोट दिने मतदाता । मतदाताले उनलाई साथ दिने भनेको पाँच बर्षमा एक दिन हो । एक दिनमा पनि एक घण्टा हो । एक घण्टामा पनि एक मिनट मात्र । मतपत्रमा छाप लगाएर मत पेटिकामा खसाल्ने बेलासम्म । अरु बेला त जे  गर्नु छ आफ्नै बल बुता र बुद्धिको बलमा गर्नु पर्ने हुन्छ ।  आफ्नै क्षमताको भरमा गर्नु पर्ने हुन्छ ।  आफ्नै कला र सीपको भरमा गर्नु पर्ने हुन्छ ।

बालेन शाहको अगाडि यतिबेला दुईबटा बिकल्प छन् । एउटा विकल्प हो कुनै एउटा आफूलाई मन परेको वा आफूले रोजेको पार्टीको पुच्छर समात्नु । अर्थात  कुनै एक चलेको पार्टीमा प्रवेश गर्नु  । कुनै एक पार्टीको अबीर लगाउनृु । टिका लगाउनृु । माला लगाउनृ । सिन्दुर पहिरिनु । काग्रेसमा प्रवेश गर्नु । एमालेमा प्रवेश गर्नु । माओवादीमा प्रवेश गर्नु । राप्रपामा प्रवेश गर्नु । आदि इत्यादि । अर्को बिकल्प हो कुनै पार्टीमा प्रवेश नगर्नु । कुनै पार्टीलाई नचिडाउनु । सबै पार्टीप्रति समदुरीको सिद्धान्तलाई अनुशरण गर्नु । कसैको नभए पनि सबैको भएको अनुभूति दिनु । यथार्थ अभिनय गर्नृु ।  अरु केही नभए पनि सबैको आर्शीवाद लिनु । यसो गरेमा कसैको नभएर पनि सबैको भएर काम गर्न सकिन्छ ।  उसरी उनी आफै एउटा नयाँ पार्टी पनि गठन गर्न सक्दछन् ।

बालेनका विजयले के कुरा पुनर प्रमाणित गर्यो कि चुनाव जित्नलाई दल चाहिदो रहेनछ । हुन त हाम्रो देशमा बहुदल र निर्दलबीच चुनाव.हुँदा दलले होइन निर्दलले विजय हासिल  गरेको थियो । निर्दल भनेको दलको प्रयायवाची शक्द होइन । विपरीतार्थक शब्द हो । जे होस्, बिगतले के बताउँछ भने हाम्रो देश भनेको दलले शासन गर्ने देश होइन । निर्दलले शासन गर्ने देश हो । त्यसैले त राणाहरूले कुनै दल बिना १०३ बर्ष नेपालमा राज गरे । एक छत्र राज गरे । बीचमा कुनि कसरी दल देखा परे । ईदको चाँद जस्तै । तर राजा महेन्द्रले दल यो देशको हावा पानी र माटो सुहाउँदो व्यवस्था होइन भनेर  बी पी नेतृत्वको दुई तिहाई भन्दा बढी मत ल्याएको सरकारलाई एक गास बनाइदिएका थिए । कराप झ्याप बनाइदिएका थिए ।  मुलकमा दल बिना नै शासन सत्ता चलाइदिएका थिए । त्या पनि एक दिन दुई दिन वा एक बर्ष दुई बर्षसम्म हो र पुरै तीस बर्षसम्म । बाह्र बर्षमा त खोला पनि फर्किन्छ भन्छन् । ०७ सालमा बल्ल बल्ल आएको बहुदल निर्दलीय पंचायती राजमा स्वतन्त्रतापूर्वक ३० बर्षसम्म चल्यो । तीन दशकसम्म चल्यो ।  बीचमा मृुलुकको दलको शासन रह्यो । दलको शासन भनेको एउटा पार्टीको शासन हो रहेछ । एउटा परिवारको शासन हो रहेछ । एउटा गुटको शासन हो रहेछ । एउटा व्यक्तिको शासन हो रहेछ । बहुदलमा पनि निर्दल हुँदो रहेछ ।  यसैको उपज हृुन बालेन शाह ।  नेपालको इतिहासमा बालन शाहको उदयलाई जंग बहादुरको उदयको रुपमा हेर्न नसकिने त होइन । बुझ्न नसकिने त होइन । तर दुबैको युग र शिक्षा दीक्षा फरक भएको हुँदा बालन शाहलाई जंगबहादुरसित तुलना गर्नु मुर्खता हुन्छ होला ।  कहाँका अनपढ अंगुठा छाप  जंगबहादुर कहाँका इंजिनियरिङमा मास्टर गरेका पढालेखा बालेन शाह ।  कहाँका बन्दुकको बलमा सत्तामा पुगेका बाहुबली जंगबहादुर । कहाँ जनमतको आधारमा शक्तिमा पुगेका बालेन शाह । कहाँ सिंगो नेपालका शासक जंगबहादुर । कहाँ काठमाण्डौ महानगरपालिकाका मात्र मयर । यी दृुई व्यक्तिको बीचमा आकाश पातालको फरक हुने नै भयो । 

जे होस्, बालेन शाहले यतिबेला सबैको मन जित्न सकेका छन् ।  समर्थको पनि मन जितेका छन् ।  बिरोधीको पनि मन जितेका छन् ।  दलको पनि मन जितेका छन् । निर्दलको पनि मन जितेका छन् । उनी ज्ञानेन्द्र शाहको अगाडि उभिएर फोटो खिचे भने राजावादी जस्ता देखिन्छन् । वास्तवमा उनको उत्पति पनि राजदरबार कै छेउछाउमा भएको रहछ । यसैले त्यसको केही न केही प्रभाव त उनमा पर्ने नै भयो । आखिर धरतीबाट अनन्त माइल टाढा रहका नौ ग्रहको प्रभाव यस धरतीका प्राणीहरूमा पर्न सक्दछ भने  दरबारका छेउछाउमा जन्मेका हुर्केका बालन शाहमा दरबारको प्रभाव पर्ने नै भयो । यो. अस्वाभाविक कुरा होइन । अनहोनी क्ुरा होइन । यिनले के पीको अगाडि उभिएर फोटो खिचे भने  यिनी दुरुस्त एमाले एमाले जस्ता देखिन्छन् । फेरि यिनले शेरबहादुर देउवाको अगाडि उभिएर फोटो खिचे भने यिनी काटीकुटी कांग्रेस कांग्रेस जस्ता देखिन्छन् । फेरि यिनले चिटिक्क लुगा लगाएर कमरेड प्रचण्डको अगाडि उभिएर एउटा फोटो खिचाए भने यिनी दुृरुस्त माओवादी माओवादी जस्ता देखिन्छन् ।  बास्तवमा यतिबेला बालेन शाह ५२ पत्तीका ५३ खेल जस्ता देखिन्छन् । तासका जोकर जस्ता पनि दखिन्छन् ।  ईटामा राख्दा ईटा जस्ता । पानमा राख्दा पान जस्ता । चिडियामा राख्दा चिडिया जस्ता । हुकुममा राख्दा हुकुम जस्ता ।  हुन त तासको जोकर भन्दा नराम्रो सुनिन्छ । तर पनि तासको जोकर ह्ुनु भनेको जता पनि फिट हृुन सक्नु हो । बालेन शाहको भलो र भविष्य तासको जोकर हुनुमा नै छ । जता पनि फिट ह्ुन सक्नुमा नै छ ।  कसैको पनि नभएर पनि सबैको हुनुमा नै छ ।  समदुरीको सिद्धान्तमा कायम रहनुमा नै छ । यदि उनले कुनै एउटा खास पार्टी रोजे भने अर्को पार्टीको सहयोग पाउन गाह्रो छ ।  बहुदलकालमा

 बालन शाह निर्दल हुनु नै उनको शक्तिको स्रोत हुन सक्दछ । 

२४–२–२०७९

    

 

 





 ।


 

Comments

Popular posts from this blog

लालबीन क्षेत्रीको सम्झनामा

  हालै नागालैण्डको डिमापुरमा लालबीन क्षेत्रीको असामयिक मृत्यु भएको खबर पाएँ  । दुखित भएँ ।  उहाँको मृत्युको खबरले मलाई  सर्वप्रथम शिलाङ पुरायो । हाम्रो भेट र चिनाजानी शिलाङमा भएको थियो । अझ कुरा खु्लाएर भन्नु पर्दा हाम्रो प्रथमभेट गल्फलिंकमा भएको थियो । एशिया कै नामूद गल्फ फिल्ड गल्फ लिंकमा भएको थियो । त्यहाँ हामी पिकनिकमा उपस्थित थियौं । कुनि कताबाट mाालबीन क्षेत्री त्यहाँ झुल्किए । उनका साथमा अन्य कुनै व्यक्ति पनि हुनु पर्दछ । तर म स्मरण गर्न सकिरहेको छैन । जे होस्, लालबीन बडो रमाइलो व्यक्ति रहेछन् । नाच गान जानेका व्यक्ति रहेछन् । उनी त्यस पिकनिकमा नाचे गाए ।  शायद त्यही नाचगानले गर्दा नै उनी मेरो नजरमा परे । मेरो सम्झनामा रहे ।  हाम्रो त्यो भेटले पछि राजनीतिक सम्बन्ध समेत स्थापित  गर्यो । उनी बाम राजनीतिमा सम्पर्कित भए । पुष्पलालको नेतृत्वको कम्युनिष्ट पार्टीका नजिक भए । उनी डिमापुरमा सामाजिक साहित्यिक र सांस्कृतिक कार्यमा पनि क्रियाशील रहे ।  लालबीन क्षेत्रीको पुख्र्यौली घर स्याञ्जा हो ।  तर उनी स्या)ञ्जा पुगेको मलाई त्यति सम्झना छैन ।  पछि लालबीन क्षेत्रीको विबाह त्यतिबेला गुवाहा

त्यो फेरि फर्केला कथातिर फेरि फर्किंदा

     ।  मैले गल्कोटमा विद्यार्थी कालमा त्यो फोरि फर्केला कथा अध्ययन गरेका थिएँ । मलाई त्यस कथाले निकै नै प्रभावित पारेको थियो । मेरो बाल्यकालमा नै  लोककथाप्रति निकै धेरै रुचि भए पनि आधुुनिक कथाका सम्बन्धमा मेरो कुनै खासै ज्ञान थिएन । त्यतिबेला म शायद भवानी भिक्षुको नामसित परिचित भएको थिएँ थिएन त्यो पनि मलाई थाहा छैन । तर पनि उनको त्यो फरि फर्केला कथाले मलाई निकै प्रभावित पारेको थियो । हो, मलाई त्यो फेरि फर्केला कथाले त्यसरी नै प्रभावित पारेको थियो जसरी मलाई मैले आसाममा हाई स्कूलमा अध्ययन गर्दा अंग्रेजी पाठ्य  पुस्तकका दुई कथा लिउ टल्सट्वायको  हाउ मच लैण्ड डज ए म्यान निड र अमेरिकी कथाकार वाशिंगटन आरभिङको  रिप भ्यान विंकल तथा हिन्दी पाठ्य पुस्तक गद्य माधुरीेको  चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले लेखेको कथा उसने कहा थाले प्रभावित पारेका थिए । भनिन्छ चन्द्रधर शर्मा गुलेरीले जम्मा दुईबाट कथा लेखेका थिए । अर्को कथा पढ्ने मौका त मैले पाइनं । खोजेर  पढिन पनि । तर मलाई उसने कहा था कथा एउटा जीवन्त कथा जस्तो लागेको थियो । मलाई कता कता उसने कहाँ था र त्यो फेरि फर्केला उस्तै उस्तै कथा लाग्दछन् ।  फरक यत्ति हो

सुमिनाको वागी स्त्रीको आत्मकताको एक अध्ययन

  सुमिनाको बागी स्त्रीको आत्मकथा नाममा उनको २०८० सालको पहिलो कविता संकलन प्रकाशित भएको छ । शायद यो बर्षको महिला हस्ताक्षरको यो एउटा सबभन्दा बडी चर्चित तथा महत्वपूर्ण साहित्यिक कृति हो । यो कुनै एक व्यक्तिको आत्मकथाको पुस्तक जस्तो सुनिन्छ । कसैको निजी आत्मकथा जस्तो लाग्दछ । तर कुरो यसो होइन । यो कविता संकलन हो । कविले मुख्यत महिलाहरूका समस्या र वेदनालाई आफ्ना कवितामा वाणी दिएको हुनाले यसलाई आत्मकथा पनि  भन्न सकिन्छ । तर यो आत्मकथा कुनै एक खास महिलाको जीवनमा आधारित नभएर आम महिलाको जीवनसित सम्बन्धित छ पनि भन्न सकिन्छ । यस कविता संकलनका कविताले कुनै एक खास महिलाको आवाजलाई बुलन्द गरेको देखिए पनि यसले आम महिलाको जीवनलाई प्रतिनिधित्व गरेको देखिन्छ । यस कविता सकलनले महिला कुनै न कुनै रूपमा पुरुषद्वारा पीडित भएको कुरालाई प्रतिबिम्बित गर्दछ । यस कविता संकलनमा मुख्यत पूँजीवादी समाजमा हुर्के बढेका महिलाहरूको चित्रण गरेको छ । उनीहरूको व्यथा कथालाई वाणी दिएको छ  ।  महिला सदा सर्वदा पुरुषद्वारा शोषित पीडित रहे भएको कुरा भने साँचो होइन । यस समाजलाई माक्र्सले मुख्यत ६ युगमा विभाजित गरेका छन् ।  आदिम सा